Wszyscy jesteśmy Augustusami
Hermana Hessego kojarzymy głównie z jego najbardziej znanej książki Wilk stepowy. Jednak niewiele z nas zna Augustusa – opowiadanie, którego adaptację w reżyserii Jacka Popławskiego możemy zobaczyć na scenie bielskiego Teatru Banialuka.
Przedstawiona historia jest dla widza na pierwszy rzut oka i ucha dość banalna. Na początku poznajemy matkę głównego bohatera – młodą wdowę, która boi się wychowywać dziecko samotnie. W trosce o jego przyszłość kobieta wypowiada życzenie, które w założeniu ma pomóc jej synowi. Z biegiem wydarzeń obserwujemy jednak jak w rzeczywistości wpłynęło to na jego życie. Całość ma charakter bajki narracyjnej, z widocznie zarysowanym morałem.
Spektakl nie jest jednowymiarowy, jak mogło się z początku wydawać. Przedstawienie stanowi bowiem metaforę życia każdego z nas. Zamknięci w schematach i pułapkach umysłów, odgrywamy narzucane nam role, bezrefleksyjnie pędząc przez życie. Zapominamy o sensie życia, tkwimy w strefie komfortu, stajemy się egoistami. To z takim typem egzystencji zderzamy się, poznając historię Augustusa. Spektakl porusza problemy wolności wyboru, predestynacji, walki człowieka, dzięki czemu dla każdego może znaczyć coś innego, prowadzić do odmiennych wniosków. Widz zmuszony jest do refleksji, nawet jeśli wnioski nie są napełniające nadzieją. Po spektaklu trzeba zadać sobie jedno ważne pytanie – czy jestem więźniem samego siebie?
Należy się również pochylić się nad warstwą muzyczną i scenograficzną przedstawienia. Stylizowana na klimat więzienny oprawa plastyczna przyprawia o dreszcze i budzi niepokój. Starannie skomponowane utwory są przekaźnikiem, który wzmacnia u odbiorcy odczuwane emocje, perfekcyjnie rezonują z treścią spektaklu.
Augustus to spektakl, który poleciłabym widzowi dorosłemu, ale przede wszystkim nastoletniemu. Młodość to ten czas w życiu, kiedy podejmujemy najważniejsze decyzje, poznajemy siebie oraz otaczający nas świat. Myślę, że przedstawienie zadaje takie pytania, z którymi konfrontacja może być szczególnie owocna dla widza.
Znając Teatr Banialuka bardziej od strony dziecięcych przedstawień oraz styl pisania Hessego byłam bardzo ciekawa tego zestawienia. Spektakl nie zawiódł moich oczekiwań – był baśniowy, ale i mroczny, prosty w przekazie, ale oddziaływał z widzem na wielu płaszczyznach, miał morał, lecz pozostawił z wieloma pytaniami. Oby odpowiedzi na nie pozwoliły widzowi uciec, z trzymających go cugach źle pomyślanych życzeń.
AUGUSTUS
adaptacja i reżyseria Jacek Popławski
scenografia Pavel Hubička
muzyka Piotr Klimek
adaptacja Aleksander Maksymiak
Korekta: Kamila Katsu Chrobak
Zdjęcia: Agata Patora
