Dark place 
Minicykl fotograficzny, który przedstawia cmentarze żydowskie. Zdjęcia pochodzą z dwóch projektów, a jednocześnie wystaw fotograficznych: „Ogrody Pamięci” [2013] i „Kirkuty w Obiektywie” [2014]. Zdjęcia powstały podczas plenerów w Cieszynie i Bielsku-Białej.
Cmentarz nazywany po hebrajsku kirkutem, czyli „domem wieczności”, jest dla wyznawców judaizmu miejscem świętszym niż synagoga.
Judaistyczny szacunek dla zmarłych zabraniał na cmentarzu wszystkiego, co jest dla zmarłych niedostępne. Na cmentarzu oprócz ludzi zakopywano również to, co zawierało w sobie imię Boga, na przykład stare zwoje Tory. W pozycji siedzącej, z twarzą zwróconą ku wschodowi, owinięci w całun lub w trumnie z surowego drewna chowani byli pobożni Żydzi. U wezgłowia nagrobka stawiano macewę w postaci kamiennej tablicy, na której nie umieszczano postaci ludzkich, zdjęć i podobizn zmarłych, a nawet ich dat urodzenia.
“Stary” Cmentarz w Cieszynie, nie wliczając cmentarza przy synagodze Remuh w Krakowie, jest najdłużej nieprzerwanie działającym cmentarzem żydowskim w Polsce. Tradycja głosi, że cmentarz ten został założony już w średniowieczu. Ostatnich pochówków dokonano na nim początkiem XX wieku, choć sporadycznie zdarzały się jeszcze w okresie międzywojennym.
Niesamowite wrażenie sprawiają nagrobki, które zrosły się z drzewami, dając wymowne świadectwo upływającego bezlitośnie czasu. Dzisiaj kilkadziesiąt metrów powyżej starego kirkutu, po przeciwnej stronie ulicy, zwraca uwagę potężna brama – wejście na nowy cmentarz, założony w 1898 roku, gdy powierzchnia starego cmentarza stała się zbyt mała. Nowy kirkut ma zupełnie inny charakter niż stara nekropolia – wiele nagrobków ma formę monumentalnych marmurowych pomników.
www.arkadyraczek.wordpress.com
www.arkadyraczek.tumblr.com
Korekta: Ewa Kuchta
