Poduszka
Porcja poezji na złagodzenie obyczajów z okazji środka tygodnia.
W odmętach znowu odkrywam,
Wspomnienia pachnące majem,
Niewinności kwitnącym gajem,
Gdzie w liście akantu opływam,
Stapiając się w jedno jak płyty,
Budujące betonowe pałace,
Których okna niczym błyszczące tace,
Lustrują w oddali błękitne szczyty,
Wyznaczając granicę niebios,
A ostrym cierniem pnie się śliwa,
Aromatycznie kąśliwa,
Wyżej niż sięga ramieniem Asklepios,
Nadaje kształt opadającej bieli,
Przygrywają jej górskie podmuchy,
Wymieszane są w nie pogaduchy,
Zapracowanych trzmieli.
Wszystko staje się miękkie,
Gdy podnoszę głowę z poduszki,
Choć pozornie splecione w wianuszki,
Rozplątane jest w sercu, lekkie.
Zdjęcie: Natalia Grabczak
LUBIĘ… poezję, sztukę, medytację i owocową parzoną herbatę.
WKURZA MNIE… ignorancja wobec uczuć innych, brak poczucia humoru, ksenofobia i zacofanie.
MARZĘ O… przyszłości, w której, choć większość ludzi będzie mogła realizować się w tym, co najbardziej kochają.