Czy wierzysz w życie po miłości? – La Chimera
5 powodów, dla których warto zobaczyć film La Chimera.
Warsztat filmowy
Film pełen pięknych ujęć, emocjonującej muzyki i niesamowitego wrażenia, jakie zrobiły na nas decyzje podjęte na etapie realizacji filmu. Włochy w stylu retro, widoki tak charakterystyczne, że prawie poczuliśmy zapach kwitnących drzew, jesiennych liści, ugotowanego makaronu czy tańczącego piasku pod butami poruszających się aktorów. Podążaliśmy za ich losami, wyczekując w napięciu, czy odgadniemy ich myśli, uczucia, pragnienia.
Obsada
Josh O’Connor jako Arthur, Carol Duarte w roli Italii i Alba Rohrwacher jako Spartaco. I wiele innych twarzy, które nie mogłyby zostać zastąpione przez nikogo innego. Josh O’Connor zdobył nasze serca już wcześniej i nie zawiódł nas tym razem. Jego oczy mówiły nam wszystko, co musieliśmy wiedzieć, a jednak wciąż skrywały przed nami największą tajemnicę swoich chimer. Nie zabrakło w tym filmie ról kobiecych, każda z bohaterek zupełnie inna, zaskakiwały nas lub sprawiały, że czuliśmy się zaopiekowani jak ich własne dzieci, a nawet rozbawieni. Ich charaktery zainteresowały nas w sposób, który ujawnia się tylko przy wybitnej grze aktorskiej.
Symbolika
To współczesna historia Orfeusza i Eurydyki. Od pierwszej sceny główny bohater poszukuje czegoś lub kogoś. Podążamy tym motywem dosłownie jak po sznurku, choć nie wiemy, gdzie nas zaprowadzi. Arthur ma tylko jeden powód dla swojej egzystencji: odnajdywanie starożytnych skarbów Etrusków pozostawionych zmarłym w grobowcach. Zwiastunem ich jedynego przeznaczenia – śmierci – były ptaki. Ten motyw nie pojawia się w filmie z byle jakiego powodu, scenariusz ukazuje nam swój geniusz, łącząc początek z końcem, zapierającym dech w piersiach i odbierającym mowę na dobrych kilka minut po wyjściu z sali.
Światopogląd
Konsumpcjonizm i przeciwna mu dekonsumpcja. Tak, jak Arthurowi zależy jedynie na akcie odnajdywania, to otaczający go ludzie, szanując jego dar, pragną tylko jednego – pieniędzy. Pożerają się i warczą na siebie jak zwierzęta w walce o łup. Dalej zastanawiamy się, czy Arthur odkrył piękno w starożytnych rzeźbach i relikwiach, czy może jedynym pięknem była dla niego ona. Tymczasem Italia pokazuje nam swoje największe pragnienie, zupełnie przeciwne „Grobodziejom”, czyli ludziom, którzy okradają grobowce. Poświęcenie dla innych, zapewnienie im bezpieczeństwa, domu, życia! Arthur nie umie przyjąć takiego daru. Ciągle poszukuje. Musi zejść do Podziemia i powrócić, aby odzyskać swoją miłość. Czy jednak uda mu się to? Dlaczego nie mógł uwierzyć w życie po miłości?
Odczucie
Po wyjściu z kina z nadmiaru emocji, przeżyć, nie mogliśmy skupić naszych myśli. Odebrało nam mowę z powodu piękna tego filmu: zaskakującego, ciekawego, wzruszającego, momentami nawet zabawnego, ale głównie zachęcającego do rozmyślań i dyskusji. Historie bohaterów, tak uderzające w widza, nie mogły ulotnić się po krótkiej chwili. Definitywnie będziemy go polecać. Jest to film, który pozostanie z nami na długo, będziemy spekulować, przytaczać, analizować, a pewne jest to, że obejrzymy go jeszcze nie raz.
Jest człowiekiem, jeszcze chyba młodym. Szuka, szuka i buduje się w świecie, zwłaszcza swoim własnym. W plecaku zawsze nosi kilka notatników z nabazgranymi pomysłami. Szuka śmiechu, ciągle się czymś zachwyca, psuje elektronikę i rozlewa kawę.
Wszyscy wołają na nią Kusia. Uwielbia teatr, sztukę i literaturę. A najbardziej dyskusje na ich temat i poszerzanie swojej wiedzy. Interesuje się botaniką, a gdy czegoś nie ogląda lub czyta, poświęca czas na sport.