Tag: recenzje

Historyk na tropie – czyli jak zrzucić wagę i rozwiązać zagadkę kryminalną.

Czytaj dalej

Niezależnie od tego, kim jesteśmy i co robimy, łączy nas wszystkich jeden fakt – codzienna zmiana w widoku porannego okna. Drzewa zarosłe pąkami, liśćmi, pokryte śniegowym puchem, czy z siedzącymi na gałęziach, wronami. Promienie słońca, krople deszczu. Wszyscy widzimy to samo. Przynajmniej w tej samej okolicy.

Czytaj dalej

5 kwietnia w naszym mieście w Galerii Wzgórze miał miejsce pokaz zamknięty filmu “Part Ways” – koprodukcji holendersko-polskiej. Film jest opowieścią o dziewczynie podróżującej samotnie przez wschodnią Europę.

Czytaj dalej

Nadmiar pieniędzy i skąpstwo wbrew pozorom nie odbiegają od siebie tak bardzo. Bogacze w tym, jak dysponują majątkiem, często przypominają filatelistów: chowają wszystkie swoje zyski do klasera, aby kurzyły się aż do przejścia na ręce potomstwa.

Czytaj dalej

Opustoszały teren przemysłowy na tle zamglonego jeziora. Po prawej stronie znajduje się małe wzgórze usypane z węgla. Pośród kałuży leżą naruszone zębem czasu sprzęty. Na szaro-błękitnym niebie widnieje napis „TĘSKNIĄC”.

Czytaj dalej

Biennale Malarstwa Bielska Jesień organizowane w Bielsku-Białej przez Galerię Bielską BWA od paru lat wywołuje niemałe zamieszanie wśród oglądających, stając się niewątpliwie jednym z topowych tematów dyskusji artystycznych bielszczan i nie tylko.

Czytaj dalej

Idę korytarzem galerii. Mijam kolejne obrazy, nagle moja uwaga skupia się na obrazie zupełnie odbiegającym od innych. Charakteryzuje go oszczędność w środkach wyrazu.

Czytaj dalej

Podchodzę do tego dzieła i dotykam go, jednak nie słychać żadnego dźwięku. Za chwilę obok mnie staje koleżanka, zatapia palce w miękkim futrze, po czym z rozczarowaniem w głosie stwierdza: „Chyba się zepsuło”. Szkoda. A pamiętam, że jeszcze niedawno warczało. Wygląda na to, że Polska warcząca się wyczerpała. Nareszcie można jej dotknąć bez obawy, że ugryzie.

Czytaj dalej

Po drugiej stronie Bałtyku niebo jest bardziej błękitne, powietrze czystsze, a woda przejrzystsza. Wysocy, niebieskoocy blondyni przechadzają się po Ikei czytając powieści Camilli Läckberg, a ulicami spacerują łosie. Czy aby na pewno?

Czytaj dalej

„Miarka za miarkę” to nowy spektakl wystawiany w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Premiera odbyła się 25 listopada 2017 roku, a reżyserią zajął się Mikołaj Grabowski, dzięki któremu mamy okazję na nowo odkryć jeden z najbardziej znanych utworów Szekspira.

Czytaj dalej

Scena otwierająca “TO” budzi wielkie nadzieje. Jest chimeryczna i nastrojowa, a przy tym niepozbawiona dziecięcej naiwności. Widząc to, Stephen King z pewnością ucieszyłby się, że Hollywood wreszcie dorosło do poziomu jego książek… gdyby tylko wyszedł w połowie seansu.

Czytaj dalej

Wchodzenie w dorosłość to trudny okres i o tym właśnie pisze Peadar Ó Guilín, autorka książki „The Call. Wezwanie”. W wykreowanym przez nią mrocznym świecie niewiele osób dożywa dorosłego wieku, a to za sprawą wezwania.

Czytaj dalej

Piotruś Pan jako postać nigdy się nie zestarzeje, ponieważ funkcjonuje we współczesnym świecie jako symbol dzieciństwa. Kiedyś na ulicy spotkałam dziewczynkę w koszulce z motywem Piotrusia i napisem „NIE DORASTAJ — TO PUŁAPKA!”, a w londyńskim Hyde Parku znajduje się rzeźba bajkowej postaci, którą odwiedzają turyści z całego świata.

Czytaj dalej

Ewakuacja alianckich wojsk z plaży w Dunkierce, pomimo ocalenia tysięcy istnień, stanowiła kolosalną klęskę. Takim imieniem ochrzciła ją generalicja, tak zapisała w prasie i kronikach. Jednak dla żołnierzy uwięzionych na francuskim wybrzeżu liczyło się wtenczas tylko jedno – przetrwanie, ponowne ujrzenie domu. Ów dom przybył im w sukurs setkami prywatnych, prowadzonych przez ochotników łodzi, pokazując, iż ojczyzny nie wytyczają granice. To właśnie ilustruje Christopher Nolan w „Dunkierce”.

Czytaj dalej

Chyba jeszcze nigdy nie byłem tak bardzo skonfudowany. Czy na pewno wypada się teraz śmiać? Może lepiej powstrzymać emocje? Momentami przesadny artyzm w grze aktorskiej wywoływał uśmiech zamiast powagi. Nie ma to jednak nic wspólnego z kiczem.

Czytaj dalej

„Ci, którzy są wystarczająco szaleni, by myśleć, że są w stanie zmienić świat, są tymi, którzy go zmieniają”.

Czytaj dalej

Dziewiętnastu pisarzy postanowiło pomóc Grzegorzowi Królowi, wydając książkę, w której każdy mógł wykupić słowa. Twórczość ta niewątpliwie niesie wartość szlachetną, ale czy również artystyczną? Postanowiłem się przekonać.

Czytaj dalej

Tak, taki frazes pojawia się w „Wonder Woman” i – oczywiście – wypływa z ust tytułowej bohaterki. Wiem, pewnie myślicie: „Jezu, ale kicz”. Czy macie rację? Jak najbardziej. Cytując jednakże Gal Gadot: „To tylko półprawda”.

Czytaj dalej

Scena Polska Teatru Cieszyńskiego wystawiła przedostatnią premierę w 66. sezonie artystycznym. Tym razem polski zespół teatru w Czeskim Cieszynie wziął na warsztat kultowy dramat Paula Barza „Kolacja na cztery ręce”, którego reżyserii podjął się czeski reżyser Michael Tarant.

Czytaj dalej

Ojciec samotnie wychowujący dziecko to motyw przewodni wielu komedii. I nieważne, ile razy oglądaliśmy już na ekranach kin nieporadne przygody początkujących rodziców, ile razy widzieliśmy ich pierwsze kroki w nowym, macierzyńskim świecie – ten temat nieprzerwanie bawi od lat.

Czytaj dalej

Od dawna marzyłam o wyjeździe do National Theatre, ale tym razem to National Theatre przyjechał do mnie. W mojej ręce popcorn, a na ekranie w rolach głównych Ian McKellen i Patrick Stewart. Dzisiaj kilka słów o „Ziemi niczyjej”, czyli retransmisji prosto z londyńskiego West Endu w ramach cyklu „Helios na scenie”.

Czytaj dalej

Bizantyjskie efekty wizualne i rzucenie rękawicy legendzie japońskiego kina. Tam, gdzie inne filmy mają kompozycyjną trychotomię, aktorska adaptacja „Ghost in the Shell” ucieka się do trzech jakże prostych (i jakże skutecznych) chwytów marketingowych.

Czytaj dalej

Marvel zawsze znany był z lekkich, dostosowanych do młodszej widowni produkcji. Antagonistycznie działało DC – filmy konkurencyjnej wytwórni komiksowej stawiały z kolei bohaterów przed moralnymi dylematami, często zupełnie zmieniając ich charaktery. Problem w tym, że przeważnie nie kończyło się to pomyślnie. „Logan” zrywa z tymi konwenansami, pokazując pazur, którego od początku brakowało Marvelowi.

Czytaj dalej

„La La Land” chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Film-fenomen, dzieło profesjonała w swoim fachu, Damiana Chazelle. Niezmordowany zbieracz statuetek i potentat tegorocznych Oscarów. Krytycy są wobec „La La Land” jednogłośni, o czym świadczy już chociażby czternaście nominacji do Nagród Akademii Filmowej. Jak to jednak wygląda z perspektywy przeciętnego widza? Czy produkcja Chazelle’a to rzeczywiście czarny koń dwa tysiące siedemnastego roku?

Czytaj dalej